In de rubriek ‘De eetzonden van…’ doen foodbloggers een boekje open over de zonden die zij begaan in de keuken of tijdens het foodbloggen. Een zonde begaan we allemaal weleens, al wordt dat lang niet altijd benoemd. Deze keer is Hanneke van Culinea aan het woord, over foodfotografie en poezen op tafel.
Culinea
Hi! Ik ben Hanneke de Jonge, foodblogger. Jij kent mij waarschijnlijk wel van Culinea.nl. Ik ben ruim drie jaar geleden begonnen met deze blog.
Mijn wieg heeft letterlijk en figuurlijk in een keuken gestaan. Namelijk in de keuken van het restaurant van mijn ouders. Mijn vader en moeder konden allebei heel goed koken en hebben ons de liefde voor lekker eten meegegeven. Van jongs af aan namen ze alle vijf (!) kinderen mee naar restaurants en nee… geen kindermenuutje voor ons, maar lekker eten waar we zin in hadden.
Mijn ouders hadden diverse horecabedrijven en vonden het logisch dat de kinderen deze zouden overnemen. Daarom werkte ik in het restaurant. Al jong in de spoelkeuken, daarna in de keuken en op mijn 14e ook in de bediening. Ik heb toen de benodigde horecadiploma’s gehaald. Op een gegeven moment ging het lange dagen werken zich opbreken en besloot ik te stoppen.
Ik ben opgegroeid met de klassieke Franse keuken, maar door het vele reizen kwam ik in aanraking met talrijke andere smaken. Ik ben gek op de Aziatische en Italiaanse keuken maar vooral de kruidige smaken uit het Midden Oosten hebben mijn voorkeur.
Ik kook dagelijks vers en met zoveel mogelijk lokale ingrediënten van het seizoen.
Welkom op mijn culinaire wereldreis!
IJdelheid
Dit geldt niet zozeer voor mijn uiterlijk – hoewel ik denk dat iedereen toch wel een beetje ijdel is – maar het gaat meer om mijn foodfotografie… het perfecte plaatje. Ik ben altijd bezig om een zo mooi mogelijke foto te maken op een zo’n mogelijk bordje en backdrop. Leuk bestekje en servetje erbij, daar kan ik heel erg tuttig mee zijn. Soms moet ik een gerecht nog een keer maken omdat ik niet tevreden was over de foto.
Hebzucht
Mijn kasten in de keuken, kamer en garage puilen uit met borden, schalen en kommetjes. Ook heb ik heel veel houdbare levensmiddelen in huis, diverse soorten pasta, rijst, specerijen, noem het maar op. Dit kan je wel hebzucht noemen. Elke keer als ik een mooi bord of een bijzonder ingrediënt zie moet ik het kopen. Weet momenteel niet meer waar ik het laten moet. Neem me steeds voor dat ik genoeg heb, maar bezwijk dan weer als ik iets leuks zie.
Lust
Wellust geldt niet alleen op het lichamelijke gebied maar kan ook gulzigheid zijn. Overmatig genieten van lekker eten en de geneugten van het leven. Genieten van zinnenprikkelend tafelen is goed, als je maar niet overdrijft. Eén van mijn favoriete genietmomenten is als we uit eten gaan in een heel goed restaurant. Als alles klopt qua eten, bediening en ambiance dan ben ik helemaal in mijn culinaire sas.
Gulzigheid
Misschien kon ik vroeger wel eens iets teveel eten als ik het echt heeel erg lekker vond. Na mijn maagverkleining geen gulzigheid meer voor mij.
Woede
Boos wordt ik heel af en toe als een gerecht niet lukt. Gelukkig gebeurt dit niet al te vaak. Meestal kloppen de smaken die ik bedacht heb wel, maar heel af en toe valt het een beetje tegen. Dan wordt ik natuurlijk niet echt boos, maar meer teleurgesteld omdat de smaken in mijn hoofd wel klopte maar in werkelijkheid niet. En soms ben ik boos als een van mijn katten op de tafel springt als ik een foto wil maken :).
Luiheid
Soms zou ik willen dat ik lekker lui kon zijn en eens een dagje kon niksen of luieren. Dat zou mij heerlijk lijken. Zelfs op vakantie heb ik er moeite mee als ik een dag niets hoef te doen. Ben opgevoed door hardwerkende ouders en die hebben dit ook aan hun kinderen meegegeven. Geen luiheid voor mij.
Ontzettend bedankt voor je bijdrage, Hanneke! Ben je benieuwd naar de recepten van Hanneke? Neem dan zeker een kijkje op haar blog: Culinea.
Ben je nieuwsgierig naar meer eetzonden van bloggers? Bekijk hier (klik) alle artikelen in deze rubriek.
